Nieuwe Soorten Psychedelische Korstmossen Ontdekt

Gepubliceerd op:
Categorieën : Default

Nieuwe Soorten Psychedelische Korstmossen Ontdekt

Groot nieuws! Dictyonema huaorani is een nieuwe soort korstmos die positief testte op psychoactieve ingrediënten. Deze korstmos is uniek en moeilijk te vinden.

Stel je voor, de verre landen van het Amazonegebied, een overvloed aan dieren en insecten die in de mystieke jungle wonen, tropische wouden met grote onontdekte terreinen, en een lokale stam die vervreemd is van de buitenwereld, die spreekt van een legende over een psychedelische substantie die diep in het oerwoud schuilt, 80 jaar lang niet geëxploreerd. Stel je nu voor dat die legendarische substantie na een jarenlange zoektocht opeens gevonden werd.

Psychedelische ontdekkers zijn altijd op zoek naar nieuwe unieke soorten flora, schimmels (en natuurlijk padden) voor nieuwe mogelijkheden om psychedelische ervaringen te bereiken en nog niet onderzochte medische substantie te onderzoeken. In 1981 deden E. Wade David en James A. Yost een geweldige ontdekking toen ze een extreem zeldzame soort korstmos aantroffen in Oost-Ecuador. David en Yost waren daarheen gereisd om etnobotanisch onderzoek te doen, toen ze de Waorani tegenkwamen. De Waorani spraken de Huaorani-taal, die geen enkele taalkundige overeenkomsten heeft met een andere taal. Dit demonstreert de volledige isolatie van de stam. De Waorani vertelden Davis en Yost over hun intrigerende hallucinogene activiteiten:

“In de lente van 1981, terwijl we etnobotanisch onderzoek deden in Oost-Ecuador, werd onze aandacht getrokken door een zeer merkwaardig gebruik van hallucinogenen door de Waorani, een kleine geïsoleerde groep van ongeveer 600 Indianen. Onder de Amazonestammen wordt hallucinogene intoxicatie beschouwd als een collectieve reis naar het onbewuste en is het daarom een typisch sociale gebeurtenis…De Waorani beschouwen het gebruik van hallucinogenen echter als een agressieve, antisociale actie: dus de sjamaan, of ido, die een vloek wenst uit te spreken, gebruikt de drugs ‘s nachts in zijn eentje of vergezeld van alleen zijn vrouw in de verborgenheid van het bos of in een geïsoleerd huis…”

Van twee hallucinogenen werd gerapporteerd dat de Waorani deze gebruikten. De meest gangbare daarvan is mii genaamd (Banisteriopsis muricata), wat de enige plant is die door deze stam gebruikt werd. De plant bevat het psychoactieve ingrediënt DMT. De sjamaan “ido” bereidde de drug door “de bast van de liaan te schrapen en het brouwsel langzaam te koken”. Andere stammen maken op dezelfde manier ayahuasca (alhoewel andere stammen in verschillende Amazonelocaties in plaats daarvan mogelijk Banisteriopsis caapi gebruiken).

De tweede soort is een extreem zeldzame korstmos-basidiomyceet. Het heeft een “witte, vliesachtige laag en een helder groen/blauw oppervlakte”. Volgens de Waorani “is het zo’n vier generaties geleden – ongeveer tachtig jaar - voor het laatst gebruikt toen ‘slechte sjamaan het at om een vloek af te roepen zodat andere Waorani zouden sterven’…” (het is 35 jaar geleden geschreven).

David en Yost hadden al zeven jaar verwijzingen gehoord naar deze extreem zeldzame soort, voordat ze er eindelijk op stuitten. De Waorani noemen deze korstmos nɇnɇndapɇ - alhoewel ze deze term voor veel schimmels gebruiken, dus het is niet per se heel beschrijvend.

33 JAAR VOORUIT IN DE TIJD…

In 2014 deden Michaela Schmull en collega’s een DNA-analyse van deze zeldzame korstmos uit en ontdekten ze dat het een nog niet ontdekte soort was, genaamd Dictyonema huaorani (wat een andere spelling is voor Waorani). Door een techniek van vloeibare chromatografie-massaspectrometrie (LC-MS) te gebruiken, identificeerde Schmulls team psilocybine, tryptamine en 5-MeO-DMT, wat psychoactieve ingrediënten zijn.

Korstmos is niet één organisme. Het is een mix tussen schimmels en algen die samenwerken binnen een symbiose. De buitenste laag (het verst verwijderd van het substraat) heet de cortex, die bestaat uit schimmelcellen. De cortex beschermt de structuur door de algen vocht en bescherming te bieden. Onder de cortex zijn algencellen verstrengeld met schimmeldraden die ze op hun plek houden. Via fotosynthese produceren de algen suikers, waar het hele organisme baat bij heeft. Vanwege deze kwaliteit kunnen korstmossen zich aan de meeste leefomgevingen ter de wereld extreem goed aanpassen. Dus wat maakt deze psychedelische korstmos zo speciaal? In de meeste korstmossen bestaat het schimmelgedeelte uit Ascomyceet, maar ongeveer 1% van de korstmossen heeft Basidiomyceet als het schimmelgedeelte. In ongeveer 10% van de korstmossen is de alg-tegenhanger geen alg, maar de Cyanobacterie. De Dictyonema-soorten combineren zowel de Basidiomyceet en de Cyanobacterie, wat ze heel zeldzaam maakt – voeg hieraan toe het feit dat Dictyonema huaorani psychoactieve eigenschappen blijkt te hebben, wat het een fascinerende ontdekking maakt, want van geen enkele Basidiomyceet-korstmos is het tot nu toe bekend dat die psychoactieve eigenschappen heeft!

Het is belangrijk om te melden dat het onderzoek niet helemaal sluitend is, het is vooral suggestief, want zonder referentiemiddelen was het team niet in staat om deze psychoactieve ingrediënten vast te stellen. Schmull en haar collega’s geven hiervoor een verklaring:

“Vanwege het feit dat we niet in staat waren om pure referentiemiddelen te gebruiken en ons kleine monster voor identificatie, waren onze analyses echter niet in staat om de aanwezigheid van hallucinogene substanties sluitend vast te stellen.”

De algen hebben water nodig om goed te gedijen, en het referentiemiddel was al 33 jaar opgedroogd.

CONCLUSIE

De strijd tegen drugs heeft harde wetten gecreëerd die experimenten met psychedelische substanties problematisch maken. Dit heeft wetenschappers meer dan 40 jaar gehinderd bij de vooruitgang in het psychedelische onderzoeksveld. Alhoewel de Waorani de Dictyonema huaorani gebruikten om medestamleden te vervloeken, is wetenschappelijk onderzoek nodig om de medicinale en psychedelische mogelijkheden van de korstmos te onderzoeken. Zoals Davis en Yost spraken: “de soort is zeer onbekend en verdient zeker fytochemisch onderzoek”. Dus de volgende keer dat je toevallig in Oost-Ecuador bent en afspreekt met de Waorani, ga dan gerust op zoek naar de Dictyonema huaorani in die mysterieuze dieptes van de Amazone.