Psilocybine en Psilocine: Het begrijpen van de functies

Gepubliceerd op:
Categorieën : Default

Psilocybine en Psilocine: Het begrijpen van de functies

Magic Mushrooms werken door het introduceren van psychoactieve chemicaliën in de bloedbaan die zich binden aan de serotonine receptoren in de hersenen. We zoeken uit wat er precies gebeurt.

Magic mushrooms zijn al lang onderdeel van de psychedelische cultuur op de wereld. Ze worden geconsumeerd voor sjamanistische rituelen, maar ook om te trippen met je vrienden in het weekend. De deur openen naar de kosmische wereld is net zo gemakkelijk als een handje paddo's eten. Maar wat doe je eigenlijk als je die sprong waagt? Wat gebeurt er nou echt als je bewustzijn langs Jupiter scheert?

PSYCHEDELISCHE PADDESTOELEN

Psychedelische paddo's (en truffels) hebben voor sommigen de deur geopend naar een andere wereld. Ze zijn een speciale soort paddestoel, die je niet in je lokale supermarkt zal vinden. Wat je eerst moet weten, is dat paddestoelen een schimmel zijn, die behoren tot een genus met de naam Psilocybe. Ze groeien vaak in warme, vochtige omgevingen en kunnen op het platteland in Europa worden gevonden. Magische paddestoelen bevatten twee verbindingen die verantwoordelijk zijn voor je hallucinogene ervaring: Psilocybine en psilocine. Deze Psilocybe paddestoelen wekken de zogeheten trip op.

TRUFFLES

Zo'n trip ontstaat wanneer de psychedelische bestanddelen in de paddestoel samenwerken met de hersenen en, meer specifiek, met de serotonine receptors. De resultaten kunnen levens veranderen. Consumenten van shrooms ervaren levendige hallucinaties en voelen vaak een overweldigende sensatie van eenheid met dingen. Tijd en ruimte krijgen een nieuwe betekenis en velen beschrijven het als een religieuze ervaring. Het consumeren van psychedelische paddestoelen zal je kijk op jezelf veranderen, maar ook de wereld om je heen en uiteindelijk je plek in dit uitgestrekte universum die wij thuis noemen. Maar hoe werkt dit nou allemaal?

PSILOCYBINE

Psilocybine is het psychoactieve bestanddeel die werkt als chemische voorloper op psilocine. Wanneer je een paddo eet, zal je lichaam deze afbreken, waardoor psilocybine en psilocine in het spijsverteringsstelsel terechtkomen. Magische paddestoelen bevatten echter een kleine hoeveelheid psilocine, vergeleken met de aanwezige hoeveelheid psilocybine. Als de stoffen worden geabsorbeerd, zal de psilocine de bloedbaan betreden en afreizen naar de hersenen. De psilocybine ondergaat een aanvullend metabolisch proces, waardoor het afgebroken wordt tot psilocine. Dit proces staat bekend als defosforylering.

Psilocybine is een keten van elementen die in structuur overeenkomt met psilocine. Wanneer het oraal het lichaam betreedt, wordt de psilocybine afgebroken door een alkalische fosfatase, een enzym. Dit enzym verwijdert dat deel van de chemische structuur dat fosfor, zuurstof en waterstof bevat, bekend als een fosfaatgroep. Nadat het proces van defosforylering proces is voltooid, kan de omgezette psilocine vrijelijk de bloedbaan betreden. Na het consumeren van psilocybine, zijn de effecten meestal binnen dertig minuten tot een uur merkbaar. Dit is ook hoelang het proces van defosforylering duurt.

PSILOCINE

Nu psilocine in de bloedbaan zit, zal het zich een weg banen richting de serotonine receptoren. Serotonine is een neurotransmitter, die grotendeels verantwoordelijk is voor het beheersen van de stemming. De psilocine is qua structuur ongeveer gelijk aan serotonine en bindt zich gedeeltelijk aan de serotonine receptor. Op dit moment zal je trip beginnen. In eerste instantie zal je hart sneller gaan slaan, je zintuigen lijken meer direct en wellicht merk je een overweldigend gevoel van welzijn en kalmte. Dit ontstaat allemaal door de interactie tussen de psilocine en de serotonine receptoren die zich in de hersenen bevinden. De locatie van de diverse receptoren kan worden gelinkt aan de specifieke effecten van de psilocine. Receptoren in de cerebrale cortex bijvoorbeeld, zullen onder invloed van psilocine ongetwijfeld je emotionele toestand aanpassen.

Psilocine staat bekend als een tryptamine alkaloïde. Dit is in feite een organische verbinding, die voornamelijk bestaat uit waterstof en koolstof, die door diverse schimmelvormen wordt gecreëerd. Mensen produceren ook tryptamine, zoals 5-hydroxytryptamine, ook wel bekend als serotonine. Beide zijn vergelijkbare combinaties van stikstof, waterstof, koolstof en zuurstof. Deze overeenkomsten in de structuur stellen de psilocine in staat te functioneren als een partiële agonist.

Partiële agonisten kunnen zich binden aan specifieke receptoren vanwege de chemische gelijkenis met de neurotransmitters die ze vervangen. Na een periode van piek interactie, wordt de psilocine vervolgens gemetaboliseerd door het lichaam, waarna de effecten beginnen te vervagen. Nadat het lichaam de psilocine heeft uitgescheiden, volgt er een periode van hernieuwde aanpassing voor je serotonine receptoren, wat resulteert in dat gevoel van "neerdalen."

Hoewel zowel psilocybine als psilocine psychoactief zijn, is psilocine zeer onstabiel. Dat is ook de reden waarom er niet zoveel aanwezig is in de magic mushroom, omdat het wordt afgebroken door licht en warmte. Het is ook de reden dat je er niet zoveel over hoort, omdat het niet in grote hoeveelheden aanwezig is, totdat het vanuit psilocybine wordt omgezet. Wetenschappelijk onderzoek legt ook de nadruk om psilocybine, omdat psilocine in vergelijking te delicaat is om mee te werken.

NIEUWE INZICHTEN

De aard van de psychedelische ervaring is nog steeds grotendeels een raadsel. Wetenschappers hebben echter wel ontdekt dat, na de consumptie van paddo's, verschillende gebieden van de hersenen beginnen te communiceren met elkaar, die dat normaal gesproken niet doen. Er zou dus kunnen worden gesuggereerd dat deze hyper-connectiviteit van de hersenen en de creatie van nieuwe routes tussen deze nieuw-verbonden regio's, verantwoordelijk zijn voor de sensaties van verlichting en introspectie. De wetenschap is zelfs begonnen met het onderzoeken van deze schijnbaar nuttige kant van magische paddestoelen en andere hallucinogenen in de hoop in de toekomst psychologische aandoeningen te kunnen behandelen, zoals depressie en PTSS. Het begrijpen van de lichamelijke interacties tussen verbindingen als psilocybine en onze hersenen zal ongetwijfeld duidelijkheid verschaffen over de vragen die we al lang hebben over de psychedelische ervaring.